Բազմիցս նշվել է, որ նման հետազոտություններ՝ կապված NNV (numbers needed to vaccinate) հետ, ինչպես օրինակ իրականացվել էր Կանադայում /Մարկ Բրիսոնի և այլն կողմից/, համենայն դեպս այս պահին մեր հանրապետությունում չեն իրականացվել, քանի որ չկա դրա անհրաժեշտության հիմնավորումը (https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1950193/ ):
Ինչպես նշված է վերոհիշյալ հոդվածում, մաթեմատիկական մոդելի ստեղծման հիմքում ընկած են ենթադրություններ, ստեղծված մոդելը ստատիկ է և հաշվի չի առնում կոլեկտիվ իմունիտետի ձևավորումը, որպես պատվաստումից հետո առաջացած արդյունք, իսկ դա արդեն իսկ չի ներառում պատվաստման համաճարակաբանության մեջ կիրառվող համընդանուր մոտեցումը:
Նմանատիպ հաշվարկների համար պետք է ի նկատի ունենալ հիմնային վերարտադրողական ցուցանիշը (Ro), որն իրենից ներկայացնում է զգայուն պոպուլացիա, այսինքն հիվանդ մարդուց վարակված անձանց միջին թիվը: Կա համապատասխան հաշվարկ.
P > 1 — 1/Ro
Օրինակ, եթե մեկ մարդը կարող է վարակել 10 անձի, ապա կիրառելով այս բանաձևը կստանանք, որ ընդգրկվածության ցուցանիշը պետք է լինի 90%, իսկ եթե օրինակ՝ մեկ հիվանդը կարող է վարակել 50 անձի, ապա ընգրկվածությունը պետք է լինի 98% և այլն: Հաշվի առնելով, որ կանանց մոտ 80%-ն իր ամբողջ կյանքի ընթացքում վարակվում է ՄՊ վիրուսով, ապա այս պարագայում նույնպես պետք է ձգտենք բարձր կոլեկտիվ իմունիտետի ձևավորմանը, այսինքն կիրառենք նույն սկզբունքը, որն օգտագործվում է մնացած այլ կառավարելի վարակիչ հիվանդությունների պարագայում, այսինքն ապահովել թիրախային խմբի առնվազն 95 տոկոս և բարձր ընգրկվածություն, որպեսզի ազգաբնակչության մեջ ստեղծվի բարձր կոլեկտիվ իմունիտետ:
Նման հետազոտություններ առկա են գրականության մեջ, և կարող են հիմնավորել իմունականխարգելման ծրագիրը, սակայն պատվաստվողների թվի որոշման (NNV) համար կիրառվող հաշվարկները միակերպ չեն և դժվար է որոշել այս կամ այն երևույթի շեմերը և ընդհանրացնել դրանց: Բացի այդ այս հաշվարկի ժամանակ չի օգտագործվում պատվաստման անուղակի էֆեկտը, հետևաբար այն պետք է կիրառվի բավականին զգուշորեն. https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0264410X14016867
Leave a reply